Umut

Yedigöller, Mayıs 2017

Hayat... Tarifi olmayan, mecbur olduğun, bazen bir robot misali sorgulamadan bazen özgür bir ruhla sorgulayarak acı çeke çeke nefes aldığın bir zaman dilimi. İnsan.. Çok kötü, çok hırslı, çok acımasız, çok bencil bazen de şefkatli, naif, duygusal, çok narin, çok hassas, tuhaf bir varlık işte. Ve şansına denk geldiğin çağ. Benimki sıkışıp kaldığım bir çağ. 80 lerin masum, maneviyatı yüksek, dürüst, yardımsever, empati kuran neslinden, günümüzün umursamaz, acımasız, kural tanımaz, sorumsuz, bireysel, sanal bir zaman dilimine uzanan bir dönem benimkisi. Aşkın iliklerine kadar hissedildiği, acının hakkının verildiği, kimsenin kimseyi bilerek incitmediği, arkadaşlıkların ilişkilerin sıcacık olduğu gençlik yıllarıma özlemle geçiyor ömrüm. Günümüzde çok ama çok zorlanıyorum. Duygusal yanım beni hep karanlığa çekiyor. Her şey madde, her şey zor, her şey menfaat üzerine. Ben kendimi mi değiştirmeliyim yoksa acı çeke çeke yaşamaya devam mı etmeliyim? Geleceğe dair bir ışık ummalı mıyım? Koşulsuz sevmeyi biliyorum ben, hem de en sadık ve saf haliyle. Bunu tatmışken nasıl insanlarla hesaplı ilişkiler kurabilirim? Kendimden vazgeçersem belki üzülmeden bir yaşam sürerim ama tatsız, bomboş, yapay bir hayat olur bu. Beni anlayan insanları özleyerek geçiyor ömür. Hele ki müzikse hayatınızın büyük kısmı o duygusal alan boş kalınca nasıl acı çekiyor, nasıl mutsuz oluyor insan bir bilseniz. Bir şarkı duyduğunda gözünün dolması, bir mısra şiirle özlemle dolmak, bir kahve kokusuyla o ana gitmek nasıl güzel bir duygu bir hissetseniz.. Ama biliyorum ki hala benim gibi olan insanlar var dünyada. Gökyüzüne bakma durağında buluşacağım, bir akşamüstü ansızın birlikte yorulacağım, bir çiçeği koklamaktan bitkin düşeceğim ruhlar var bu dünyada. Bu yolculukta aslında kendimi ararken bu güzel insanları da bulup eşsiz anılar yazacağım seyir defterime. Bu umut bana büyük bir heyecan ve büyük bir enerji veriyor. Güneş tenimi hala ısıtıyorken, gökyüzü renkleriyle beni mest ediyorsa, kar tanelerinin farklılığı ve masumluğu beni hala büyülüyorsa, yağmurun ardından gelen toprak kokusu ve gökkuşağının renkleri hala mucize gibi karşımdaysa bir UMUT var elbette, mutluluk var elbette, huzur var elbette..